Ik ben hier nog net voordat het seizoen begint. Overal op de camping staan al bordjes bij de plaatsen "gereserveerd vanaf ..." (ergens volgende week). Dan was het moeilijker geworden om nog een plaatsje te vinden.

Vandaag wat vroeger naar boven. De voorspelling beloofde meer thermiek dan gisteren. Maar het kwam niet snel op gang. Ik had geen zin in alleen een glijvlucht dus ik liet anderen het spits afbijten. Toen ik eenmaal vloog ging het meteen voor de start al redelijk maar nog niet erg overtuigend omhoog. Er vlogen nog niet veel piloten. Voor de start slechts drie, dus het was niet zo erg dringen. De rest (circa 100) zat nog op de start te wachten. De meeste ervaren vliegers keken sowieso de kat uit de boom. Die willen alleen maar ver kunnen vliegen.

Op een gegeven moment hoor ik achter me geflapper. Ik kijk om en een van de andere vliegcollega's komt aan een stallend scherm vertikaal naar beneden. Zeker een inklapper gehad, vast niet goed aktief gevlogen want zo turbulent is het nu ook weer niet. Tot mijn stomme verbazing blijft hij ook nog eens vol in zijn remmen hangen. Je hebt zo van die mensen die op zo'n moment in paniek niet meer weten wat ze moeten doen. Het scherm wil tot 3 a 4 keer weer gaan vliegen maar door dat gerem blijft het stallend vertikaal naar beneden gaan. In plaats dat hij zijn remmen loslaat gooit hij zijn reserve, nou moe! Daarna valt hij recht voor de neus van de 3e piloot. Die vliegt er vol in. Ze raken verstrengeld waarbij degene die erin gevlogen is onder komt te hangen en zo samen aan de noodparachute van de brokkenpiloot. Ze zitten inmiddels zo laag dat degene die onder hangt geen tijd meer heeft om de reserve te trekken, als dat al zou lukken zo ondersteboven. Ik zie ze zo neerstoren, eerst de onderste, die komt natuurlijk vervelend en hard neer, dan het scherm van de onderste, en daarna de bovenste piloot. Die valt nog het zachtste want inmiddels in zijn eentje aan zijn eigen noodscherm.

Ze zijn niet ver van de start en recht ervoor gevallen. Mensen van de start lopen er snel naar toe. Ik hang er al eerder boven. De onderste piloot ligt gedeeltelijk onder het eigen scherm, beweegt wel een beetje maar komt er niet onder vandaan en blijft op de zij liggen. De brokkenpiloot maakt zich los uit zijn harnas en loopt er naar toe. Ik zit inmiddels zo laag dat ik weg moet vliegen. Ik dacht nog wel even ergens weer wat thermiek te vinden en omhoog te gaan, maar dat valt tegen. Na een hoop gepiel langs de bergwanden sta ik na een klein half uur op de camping.

Voor de start hangt inmiddels een helicopter, en even later een 2e. Blijkbaar is het ernstig. Na nog eens een half uur komt een van de helicopters naar het landingsterrein vliegen. De gewonde met een hulpverlener aan een touw er onder bungelend. Ze worden voorzichting neergezet en daarna landt de helicopter. De helicopter is circa 100m van mensen vandaan geland. Ik sta inmiddels het dichtste bij. Een van de helicoptermensen wenkt om te komen. Ze hebben hulp nodig om de zware brancard de helicopter in te tillen. Dus ik help een handje. De gewonde blijkt een vrouw te zijn. Daarna zijn ze snel vertrokken.

Ik neem meteen weer een busje naar boven. Daar staat (nog steeds) een Nederlander die ik ken. Ze is assistent in een huisartsenpraktijk en was als een van de eersten bij de verongelukten. De brokkenpiloot had gezegd dat hij toch echt zijn handen hoog had gedaan maar dat zijn scherm in de war zat. Wat een onzin herrinneren mensen zich nadat ze een ongeluk veroorzaakt hebben! De vrouw had bij elke beweging veel pijn. Laten we maar zeggen dat dat beter is dan wanneer je geen pijn meer voelt. De huisartsassistent heeft die dag niet meer gevlogen. Ook al omdat het inmiddels behoorlijk turbulent geworden was. De brokkenpiloot mankeerde niet veel maar de 2e helicopter wilde blijkbaar niet leeg vertrekken. Nou ja, stel je voor dat hij weer was gaan vliegen. Veel te onveilig voor hem en anderen. Ik hoop dat ze in het ziekenhuis zo verstandig zijn geweest om hem een spuitje te geven.
Op de start trouwens af en toe hele mooie slanke delta's, met een staartje:

Ik heb weer 2,5 uur gevlogen. Het begin was lastig. Voor de start ging het niet omhoog dus eerst een stuk tegen de wind in boxen richting camping in de hoop bij een bergwand wat te vinden. Na veel moeite weer boven de start. Na nog meer volhouden boven de bergtop uit en toen ging het pas echt goed omhoog. Zo de wolken in. Op naar de volgende berg. Daar weer de wolken in en weer naar de volgende bergtop. Er stond wel veel zuidenwind. Af en toe moeilijk tegen in te komen. Aan het einde ging het zelfs boven het dal cq. het landingsterrein naar boven. Maar ik vond het wel mooi geweest.

Er werd tot circa 19:00 gevlogen. Het werd steeds onrustiger. De laatste piloten hadden geen blije landing.